سابقة تدریس درس «مردم شناسی» در دانشگاه تهران به سال ۱۳۱۶ ش. بر می‌گردد. در آن زمان یک استاد آلمانی تدریس این درس را بر عهده داشته است. از سال ۱۳۴۴ ش. بخشی با عنوان «مردم شناسی عشایری» در مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران تأسیس شد و رسماً فعالیت علمی خود را آغاز کرد. این بخش پس از تأسیس دانشکدة علوم اجتماعی در سال ۱۳۵۱ ش. با عنوان گروه انسان شناسی به فعالیت علمی خود ادامه داد و پژوهشگران ایرانی بیشتری در کنار پژوهشگران خارجی به کار مطالعات مردم شناسی ایران پرداختند. این گروه اکنون در هر چهار شاخة اصلی این رشته: انسان شناسی فرهنگی و اجتماعی، انسان شناسی زیستی، انسان شناسی باستان شناختی، انسان شناختی زبان شناختی در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشجو می پذیرد.
 
—معرفی رشته
گروه مردم شناسی می کوشد به پرورش کارشناسانی بپردازد که ضمن مطالعة خصوصیات زیستی و ویژگی های فرهنگی و اجتماعی گروه های انسانی در محدودة جغرافیایی معین و در دورة تاریخی مشخص بر اساس عناصر و پدیده های ویژه ای نظیر زبان، هنر، موسیقی، آداب و سنن، ازدواج، عادات و خلقیات، خانواده، خویشاوندی، مذهب، اقتصاد، حقوق، پوشاک، فنون و در یک کلمه با مطالعه و تحقیق در قلمرو عوامل فرهنگی و زیستی حاکم بر جوامع انسانی بتوانند در برنامه ریزی های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و زیستی کشور در ابعاد منطقه ای (شهری، روستایی و عشایری) نظرات سازنده ای ارائه کنند. از اهداف و جهت گیری های مهم این گروه حرکت به سمت مطالعات انسان شناسی اجتماعی، فرهنگی و زیستی اجتماعی است که طی آن رابطه تحولات و تغییرات گروه های انسانی را در ارتباط با نهادها و سازمان های اجتماعی قرار داده و با مقوله های مربوط به مردم شناسی فرهنگی، اجتماعی و مردم شناسی زیستی مورد بررسی و مطالعه قرار می دهد.